Ο χρόνος κυλάει αμείλικτα (Πισινή ενώπιον ερειπίων)

Οι αθηναϊκοί δρόμοι ζωντάνεψαν, οι θερμές νύχτες προσκαλούν και πάλι τον κόσμο να βγει έξω, ακόμη και τα χρήματα από τα στρώματα επιστρέφουν στις τράπεζες. Οι Ελληνες κρατούσαν την ανάσα τους για μερικές εβδομάδες, καθώς η διεθνής δημοσιότητα τους φώτιζε ανελέητα και τους έθετε σκληρά διλήμματα. Εντέλει διά της ψήφου τους έδωσαν τη δυνατότητα να σχηματιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας, για να ασφαλιστεί η παραμονή στο ευρώ και να επιχειρηθεί κάποια ανάσχεση της κρίσης, διά επιμηκύνσεως και χαλαρώσεως του Μνημονίου.

Ωστόσο, ο τρόπος και οι όροι συγκρότησης της κυβέρνησης από τα συμμετέχοντα κόμματα δείχνουν μια αναντιστοιχία ανάμεσα στο πολιτικό προσωπικό και το πολιτικό σώμα. Οι κυβερνητικοί εταίροι δείχνουν να μη συμμερίζονται την όποια ελπίδα, την όποια πίστη, την αίσθηση επείγοντος και την απαίτηση για υπερβάσεις, που κατέθεσε το εκλογικό σώμα στην κάλπη την 17η Ιουνίου.

Ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς δεν επέβαλε υπερκομματικά πρόσωπα, ικανά να πείσουν και να εμπνεύσουν ευρύτερες μάζες πέραν των ψηφοφόρων της Ν.Δ. Ουσιαστικά, οι μόνοι υπερκομματικοί είναι οι δύο υπηρεσιακοί υπουργοί, που παρέμειναν σε νέες θέσεις. Οι δε κ. Βενιζέλος και Κουβέλης απέφυγαν επιμελώς να προσφέρουν το πολιτικό τους κεφάλαιο στην κυβέρνηση· δεν συμμετέχουν καν οι ίδιοι προσωπικά, παραμένουν στο παρασκήνιο, καθοδηγώντας αφανώς και φυλάγοντας τα νώτα τους. Κρατάνε πισινή, σε φόντο ερειπίων…

Αυτή η διστακτικότητα, η οπισθοβουλία, η ολιγωρία εντέλει, δεν στέλνει το κατάλληλο σήμα στην κοινωνία. Δεν στέλνει μήνυμα αποφασιστικότητας, κεραυνοβόλων δράσεων, ομοθυμίας, υπερβάσεων, ενώπιον μιας πραγματικότητας ζοφερής, μιας καταστροφής εν εξελίξει, ενώπιον μιας ιστορικής προκλήσεως. Ασφαλώς πρέπει να περιμένουμε λίγο, να εξαγγείλει το πρόγραμμά της η κυβέρνηση, να δούμε και ποια περιθώρια, χρονικά και ποσοτικά, θα δοθούν από τους πιστωτές. Μόνο τόσο όμως. Ο χρόνος κυλάει αμείλικτα εναντίον της Ελλάδας.

Νίκος Ξυδάκης από το  http://vlemma.wordpress.com/