Ιούλιος, καρδιά του καλοκαιριού

του Νικόλα Σεβαστάκη

Άλλος ένας αυτόχειρας. Άλλη μια νυχτερινή καταδρομική επιχείρηση από τα τάγματα του «αίματος και της τιμής». Δηλώσεις, πάλι, του Χερ Σόιμπλε, του Άσμουσεν, της Κριστίν με το ανίκητο μεγαλοαστικό της μαύρισμα. Ευφημισμοί της τρικομματικής κυβέρνησης και κυνήγι των προθεσμιών που λήγουν για τους περισσότερους.

Αλλά ο Ιούλιος δεν είναι μόνον αυτά. Αυτός ο μήνας έχει τις δικές του μυστικές καταβολές. Όσο και αν τον καταπτοεί η εποχή της περιφρόνησης, μπορεί και μεταδίδει κάτι από το παλαιότερο νόημά του, από την φωτεινή του ελευθεριότητα. Μέσα στις τόσες αρνήσεις επιβιώνουν άδολες οι καταφάσεις του. Η ευδιάθετη απραγία των ανθρώπων στο πάρκο αργά απόγευμα Σαββάτου, η αφοσίωση του ποδηλάτη στην πορεία του, οι παρέες των εφήβων που ανταλλάσσουν βρώμικες λέξεις, κερδίζοντας έτσι μια βαθύτερη αθωότητα. Αυτό το έλασσον, το διαφεύγον πίσω από τη βαβούρα, στον ανώνυμο πληθυντικό της πόλης, αυτό λοιπόν επιβιώνει.Ο Ιούλιος, η καρδιά του καλοκαιριού, είναι πάντα μια μεθόριος, μια υπόθεση διχασμού. Με το ένα πόδι πατάει στην Ιστορία, στην εργασία, στην ανάγκη. Με τη φαντασία, περισσότερο, μεταφέρεται στο αρχιπέλαγος, στην κατασκήνωση των δεκαπέντε χρόνων, στα βράχια με το κορίτσι και την αδιόρθωτη αγαρμποσύνη του φιλιού.

Αυτό το δισυπόστατο σώζει ακόμα τις ψυχές από την πτώση τους. Και ξεστρατίζει, αναγνώστες μου, τη στήλη από τις συνήθειές της…

Από το blog  http://enthemata.wordpress.com